[00:19.36]
[00:35.33]หากเปรียบกับชีวิตของคน
[00:38.70]เมื่อยามสุขล้นจนใจมันยั้งไม่อยู่
[00:45.01]ก็คงเปรียบได้กับฤดู
[00:48.37]คงเป็นฤดูที่แสนสดใส
[00:53.81](และ/แต่) ถ้าวันหนึ่งวันไหน
[00:56.86]ที่ใจเจ็บทนทุกข์ ดังพายุที่โหมเข้าใส่
[01:02.23]บอกกับตัวเองเอาไว้
[01:04.85]ความเจ็บต้องมีวันหาย
[01:07.35]ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู
[01:13.77]อดทนเวลาที่ฝนพรำ
[01:17.02]อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
[01:23.57]เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง
[01:27.19]ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
[01:31.87]ว่ามันคุ้มค่า(แค่ไหนที่เฝ้ารอ)
[01:45.03]เมื่อวันที่ต้องเจ็บช้ำใจ
[01:48.34]จากความผิดหวังจนใจมันรับไม่ทัน
[01:53.84]เป็นธรรมดาที่เราต้องไหวหวั่น
[01:57.96]กับวันที่อะไรมันเปลี่ยนไป
[02:03.88](และ/แต่) ถ้าวันหนึ่งวันไหน
[02:06.81]ที่ใจเจ็บทนทุกข์ ดังพายุที่โหมเข้าใส่
[02:12.00]บอกกับตัวเองเอาไว้
[02:14.56]ความเจ็บต้องมีวันหาย
[02:16.80]ไม่ต่างอะไรที่เราต้องเจอทุกฤดู
[02:21.11]อดทนเวลาที่ฝนพรำ
[02:24.23]อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
[02:30.46]เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง
[02:34.27]ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
[02:38.82]ว่ามันคุ้มค่า (แค่ไหนที่เฝ้ารอ)
[02:46.87]อย่าไปกลัวเวลาที่ฟ้าไม่เป็นใจ
[02:51.74]อย่าไปคิดว่ามันเป็นวันสุดท้าย
[02:56.42]น้ำตาที่ไหลย่อมมีวันจางหาย
[02:59.92]หากไม่รู้จักเจ็บปวดก็คงไม่ซึ้งถึงความสุขใจ
[03:13.46]อดทนเวลาที่ฝนพรำ
[03:26.81]อย่างน้อยก็ทำให้เราได้เห็นถึงความแตกต่าง
[03:33.49]เมื่อวันเวลาที่ฝนจาง
[03:36.42]ฟ้าก็คงสว่างและทำให้เราได้เข้าใจ
[03:41.29]ว่ามันคุ้มค่า (แค่ไหนที่เฝ้ารอ)
[03:50.80]ว่ามันคุ้มค่า (แค่ไหนที่เฝ้ารอ)
[04:00.67]ว่ามันคุ้มค่า (แค่ไหนที่เฝ้ารอ)